Lynda Smids is portretschilder en studeerde in 2000 af in beeldende vorming aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunst. In februari 2008 exposeert zij portretten van gothics in Zaal 100.
Gothics maken zich heftig op en ontlenen inspiratie voor hun kleding aan de middeleeuwse en Victoriaanse dracht. Ze gebruiken kant, fluweel, corsetten, laarzen met lange neuzen, armbanden en ringen vol door elkaar lopende symbolen als pentagrammen, kruizen, slangen, draken en vleermuizen. Ook tatoeages en piercings kunnen deel uitmaken van de outfit.
Als portretschilder gaat het Lynda Smids in deze serie om de magische kant van de realiteit. Ze schildert wit bepoederde gezichten met zware donkere make-up en weet daarbij zowel het masker als het gezicht te vangen. Soms lijkt het of de make-up vanachter het gezicht naar voren komt. Een niet geringe prestatie. De make-up van het gezicht is voor haar een make-up van de geest, maakt zichtbaar wat er gevoeld wordt.
“Gothics zijn een kunstwerk op zich. Ik vind ze mooi, maar het gaat hier om een groep die de grote massa eng en schokkend vindt. Ze kleden zich in donkere tinten en gebruiken combinaties van symbolen die men als duivels ervaart. In werkelijkheid trekken ze zich met een wierookje terug in hun kasteel. Het gaat om een theatrale levensstijl, een sprookje te leven als magiër, prinses, markies of vampier met een scary look. Hoe heftiger of raarder hoe beter. Daar gaat het om. Ze spiegelen zich aan elkaar. Als je er niet altijd mooi uitziet, wordt er geroddeld. Het draait er om wie de mooiste is.”
Lynda ontmoet haar modellen op gothic parties. Ze plaatst ze in een eindeloos scala van perspectieven en, zoals het hoort, in donkere omgevingen van blauw- of roodzwart. Vorm en inhoud vallen nagenoeg samen in een serie vorstelijke staatsieportretten: meer dan manshoge afbeeldingen van aristokratisch geklede personen in koninklijk aandoende poses. Poses zijn ook in de gothic scene van belang en, evenals de outfits, niet bepaald stereotype. Een dame in zwart fluweel tegen een knalrode achtergrond en een hair-do als een Mongoolse prinses steekt een sigaret op. Een mysterieuze schoonheid drukt haar rechterhand bevallig tegen haar buik. Op een tweeluik kijkt een adelijk koppel in zelfverzekerde houding van elkaar weg. Soms verdwijnen gezichten deels achter de rand of is een groot deel van het doek zwart. Zwart is hier geen drukkende last maar een element waarin mensen zich thuisvoelen. Ze kijken soms, van bovenaf gezien, schuin omhoog. Het maakt de kinnen spitser, de ogen groter en indringender. Ze kijken om bekeken te worden. Het gaat om de invalshoek, de pose, het gebaar, de blik, de make-up, de huid en de penseelbeweging, de verf zelf.
Door haar onderwerpskeuze neemt Lynda Smids binnen de portretkunst een opmerkelijke plaats in. Haar serie vormt een belangrijk sociaal-cultureel en bovendien artistiek statement. (opening woensdag 6 februari 2008, 20.00 uur)
Aja voor De Staatskrant januari 2008